Bankta bir kadın…
” erkek kadına dedi ki:
_seni seviyorum,
ama nasıl,avuçlarımda camdan bi şey gibi kalbimi sıkıp,
parmaklarımı kanatarak,
kırasıya,
çıldırasıya…
kadın erkeğe dedi ki:
_baktım
dudağımla,yüreğimle,kafamla;
severek, korkarak,eğilerek,
dudağına,yüreğine,kafana..
şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bi fısıltı gibi sen öğrettin bana
fakat neyleyim saçlarım dolanmış,
ölmekte olanın parmaklarına
başımı kurtarmam kabil değil,
sen yürümelisin,yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak…
sen yürümelisin
beni bırakarak…
kadın sustu
sarıldılar
bi kitap düştü yere
kapandı bi pencere
ayrıldılar…
Nazım Hikmet
2017/03/22: mirasyedi